41. Beogradski internacionalni teatarski festival – BITEF Nove pozorišne tendencije I to je pozorište / 15. septembar–30. septembar 2007. godine

I TO JE POZORIŠTE

U prirodi je umetnosti da neprestano traži novi izraz. Pozorište, kao umetnost koja postoji samo ako se doživljava, gleda, prati, prihvata i osporava, izuzetno je sklono stalnim promenama.

I pored toga, nije lako uočiti koja promena u pozorištu – bila ona nagla i burna ili tiha i jedva vidljiva – ima vrednost umetnosti.

U pozorištu nije reč samo о promeni forme u okviru nekog pozorišnog stila nego i о zameni osnovnih sredstava
izražavanja, pa i о radikalnoj izmeni perspektive posmatranja pozorišnog čina.

U veku u koji samo što smo zašli, koji je istovremeno i novi milenijum, pozorište smelo koristi nove tehnologije, čak ne
vodeći računa о tome da li će takvo pozorište biti prihvaćeno.

S druge strane, neki pozorišni umetnici lišavaju se mnogih dosadašnjih teatarskih sredstava, svodeći ono scensko na gotovo jedva vidljiv minimum.Posle eksplozivnih devedesetih i korišćenja kič i televizijske estetike u pozorištu, posle eksplicitnog socijalnog I političkog
angažmana pozorišnih umetnika, čini se da dolazi neko novo vreme u kom pozorište više ne viče vec, pre bi se mogio reći, šapuće, napuštajući upadljivu pop-kulturološku matricu i atomizira se, ponovo se svodeći na svoje esencijalne i neprolazne elemente – glumce u praznom prostoru. Ovo je, možda, ponovo vreme samopreispitivanja pozorišta i kroz pozorište i traganje za nekim novim vrednostima i jezikom u svetu koji je toliko prezasićen najrazličitijim senzacijama. U odnosu na furiozne televizijske prizore, čini se da se savremeno pozorište iznenada usporilo, da se odvija u nekoj vrsti kontraritma u odnosu na podivljalu realnost koju više ne može ili ne želi da prati. Umesto uvodenja realnosti – koja svakim danom prevaziiazi sebe – u scenski prostor, pozorište počinje da kreira svoju paraielnu realnost. Baš kad smo pomislili da smo sve već videi! i doživeli.

Svojim izborom za 41. BITEF tandem selektora posebno obliato nudi najrazličitije oblike scenskog izražavanja: primere ekstremno novog savremenog piesa i u spektakuI larnoj i minimalističkoj formi, neverbalno pozorište prizora, (post)postmodernističku rekonstrukciju avangarde 60-ih, tragikomičnu rečitost iskonske jadikovke, „novi cirkus“ sa filozofskim pretenzijama, fake-realizam, Šekspira kao krvavog buntovnika, kao i potpunu negaciu stolećima poznatog pozorišta, sa telima koja s jedne strane rampe igraju ulogu glumaca, a sa druge strane sa telima koja igraju ulogu posmatrača; ovog puta je reč о igri „čovek na čoveka“.

Sve je to pozorište…

Ovaj BITEF sigurno će pokazati i to da je i pozorište – pozorište. Koje će to predstave pokazati ili kojì njihovi elementi, znaćemo na kraju BITEFA. Ili tek za koju godinu.

Jun 2007.

Jovan Ćirilov i Anja Suša

THIS IS THEATRE, ТОО

It is in art’s nature to always seek a new expression. As an art which exists only if it is experienced, seen, followed, accepted and denied, theatre is exceptionally prone to never-ending changes.Even so, it is not easy to giean which change in the theatre – whether abrupt and noisy or quiet and barely visible – deserves to be called art.

In theatre it is not just a change of form within a theatrical style but also the replacement of the basic means of expression and even a radicai change of the perspective from which a theatrical act is viewed.

In the Century we bave just stepped in and which is also a new millennium, the theatre uses new technologies boldly, without even bothering whether such a theatre will be accepted. On the other hand, some artists willingly relinquish many
earlier theatrical devices and reduce the stage to a well-nigh barely visible minimum.

After the explosive Nineties and the use of kitsch and televisión aesthetic in the theatre, after the explicit social and politicai engagement of the theatre artists, a new age seems to be coming in which the theatre does not shout but, one might say, whispers, abandons the conspicuous pop culture’s matrix and is atomized, going back again to its essential and everlasting elements: actors in an empty space. Once again, this is perhaps the time of the re-examination of the theatre and through theatre and a quest for some new valúes and language in a world oversaturated with all kinds of sensations. In comparison with breathtaking televisión scenes it seems that the modern theatre has suddenly slowed down, that it unfolds in a kind of counter-rhythm as against the reality on a rampage which it cannot or would not keep pace with. Instead of bringing onto the stage the reality which surpasses itself day in day out the theatre is beginning to create its own parallel reality. Just as we thought that had seen it and expedid enced it all.

The selection duo chose for the 41^st BITEF highly diverse forms of scenic expression: examples of extremely new modern dance in its spectacular and minimalist forms, non-verbal theatre of scenes, (post)modernist reconstruction of the avant-garde of the Sixties, the tragicomic eloquence of the age-old dirge, „new circus“ with philosophical pretensions, fake realism, Shakespeare as a bloody rebel as well as the total negation of the theatre we’ve known for ages, with bodies which play the part of actors on one side of the ramp, and bodies which play the part of spectators on its other side; this time, it is „man to man“ game.

All this is theatre…
This BITEF will undoubtedly show that theatre is also – theatre. Which productions or which elements of productions will
show it, we shall know at the end of BITEF. Or only in a year or two.
June 2007

Jovan Ćirilov and Anja Suša

Glavni program / Main programme 

579 Batsheva Dance Co (Tel Aviv, Izrael); Tri; koreografija: Ohad Naharin / Batsheva Dance Co (Tel Aviv, Israel); שלוש (Three); choreography: Iאוהדנהרי (Ohad Naharin)

580 Katona József Színház (Budimpešta, Мađarska); Samlešemenestadoh; režija: Viktor Bodo / Katona József Színház (Budapest, Hungary); Ledarálnakeltűntem (Rattleanddisappeared); direction: Viktor Bodó

581 Societas Raffaello Sanzio (Ćezena, Italija); RomaeEuropa festival: Brisel #04 – epizoda IV tragedije endogonije; režija: Romeo Kasteluči (Grand Prix Мira Trailović) / Societas Raffaello Sanzio (Cezena, Italy); RomaEuropa: Brussel #04 – IV episodio della tragedia endogonidia (RomaEuropa: Brussels #04, Episode IV of Tragedy Endogonidia); direction: Romeo Castellucci (Grand Prix Мira Trailović)

582 Мaska (Ljubljana, Slovenija); Pupilija, Papa Pupilo pa Pupilčki – rekonstrukcija; koncept i režija: Janez Janša (Specijalna nagrada) / Мaska (Ljubljana, Slovenia); Pupilija, Papa Pupilo pa Pupilčki – rekonstrukcija (Pupilija, Papa Pupilo, and the Pupilceks – Reconstruction); concept and direction: Janez Janša (Special Award)

583 Dalija Aćin (Beograd, Srbija); Handle with Great Care; koreografija i koncept: Dalija Aćin / Dalija Aćin (Belgrade, Serbia); Handle with Great Care; choreography and concept: Dalija Aćin

584 Sud Costa Occidentale (Palermo, Italija); uPalermu; režija: Ema Dante / Sud Costa Occidentale (Palermo, Italy); mPalermu (In Palermo); direction: Emma Dante

585 Ville Walo and Kalle Hakkarainen (Helsinki, Finska); Rasprave; grupa autora / Ville Walo and Kalle Hakkarainen (Helsinki, Finland); Keskusteluja (Discussions); group of authors

586 Формальный театр (Sankt Peterburg, Rusija); Saša Sokolov: Između psa i vuka; režija: Andrej Мoguči / Formalny Theatre (Sankt Peterburg, Russian Federation); Александр Всеволодович Соколов (Sasha Sokolov): Между собакой и волком (Between Dog and the Wolf); direction: Андрей Могучий (Andrey Moguchy)

587 Bacači sjenki (Zagreb, Hrvatska); Ex-pozicija (proces_grad 02); režija: Boris Bakal; koautori: Bacači sjenki / Shadow Casters (Zagreb, Croatia);Ex-pozicija (proces_grad 02) / Ex-Position (Process_City 02); direction: Boris Bakal; co-authors:Shadow Casters (Bacači sjenki)

588 Düsseldorfer Schauspielhaus (Diseldorf, Nemačka); Мagbet; režija: Jirgen Goš (Nagrada Politike) / Düsseldorfer Schauspielhaus (Federal Republic of Germany); Мacbeth; direction: Jürgen Gosch (Politika Award)

589 Kazalište Ulysses (Kazalšte Ulisis, Brijuni, Hrvatska); Pijana noć 1918. –  po delu Miroslava Krleže: Pi­ja­na no­vem­bar­ska noć 1918.; adaptacija: Ivo i Tena Štivičić; režija: Lenka Udovički (Nagrada publike) / Ulysses Theatre (Brijuni, Croatia); Pijana noć 1918. –  po delu Miroslava Krleže; adaptacija: Ivo i Tena Štivičić (Drunken Night in 1918. – based on Miroslav Krleža’s “Drunken November Night 1918“;  adaptated by: Ivo and Tena Štivičić); direction: Lenka Udovički (Audience Award)

KATALOG MOŽETE POGLEDATI OVDE >>>